Tahan

(Kalachuchi by Munimuni)

Tahan

Gabing mapanglaw at buwan na dilaw,

Ayan ka nanaman at pilit akong ninanakaw sa mundong ibabaw,

Pilit akong nililigaw sa gitna ng mga bituin at utak kong nagsusumigaw,

Ang kalungkuta'y eto nanaman at sumisingaw.

Isang bulalakaw nanaman ang babagsak at tuluyang mawawalan ng ilaw,

Iyan... ikaw.

Habang ang lahat ay hindi pa malinaw, huwag kang bibitaw,

Yang kititing mong pag-asa, panghawakan mo't gagawin nating umaapaw.

Hayaan mo lang ang paglubog at paglitaw sapagkat bukas malamang andyan nanaman ang haring araw,

At wala kang magagawa kung hindi isayaw ang mga emosyong umaalingawngaw.

Hayaan mo muna ang agos ng galit na ilog at hampas ng along hindi mahinahon.

Hayaan mo muna ang iyong sarili sa gitna ng ipo-ipong titigil din hindi paglaon.

Hayaan mo na lamang ang panahong kusang umayon.

Dahil ganun naman talaga diba, ang iyong uhaw ay mapapatid, ang halimaw ay mapapagod din at ang bughaw na alapaap ay muling iyong matatanaw.

Ang mundo'y hindi titigil para sa'yo o para kahit kanino,

Maraming magiging mapilit at istorbo,

Makikita mo ang iyong sarili na aburido't gugustuhin na lamang magtago at maglaho

Sino bang hindi nanaising gumawa ng sarili nilang palasyo? 

Malademonyong kutsilyo, gatilyo, sigarilyo, sakripisyo; lahat-lahat para lamang makalayo.

Sinasabi ko sayo pre, gago ang mundo pero dapat mas gago ka wag kang papatalo,

Pero sige, hayaan na lamang muna natin ang paglipas ng mga minuto at sarili nating mga takbo.

Makikisabay tayo ngayong huling araw ng Agosto,

Mapagtatanto din nating hindi perpekto ang mundo at lalo na ang mga tao,

Pero, eto parin tayo.

Meron ka talagang makikilala pero hindi lahat ay dapat manatili,

Mga nakaw na sandali, mga tamang nagiging mali.

Mga panahon sa kanilang piling na dagli,

Mga damdaming hindi maikubli,

Pero ayos lang, salamat parin sa pananatili kahit sandali,

Buhay ay hindi na magiging katulad ng dati.

Sa ilang libong beses na sinabi kong hindi ko na kaya at ang buhay ay pilit na dinadaya,

Eto parin ako, humihinga.

Hindi laging masaya, hindi lahat ng bagay ay magiging kaaya-aya,

Masyadong maliit ang kahon na iyong kinalalagyan,

Kaya, piliin mong lumaya sa mga rehas na pilit mong ginawa.

Masyado nang maraming nangyayari,

Problema'y lagpas na sa bilang ng mga daliri

Kung maaari, pakunwari na lamang muna nating piliin na parang walang nangyari,

Old school pero oo, bahaghari'y sisikat din.

Tahanan

Sa labing-walong taong ginugol ko sa mundong ito,

Ako'y naging isang ibon,

Na iniraos sa pamilyang hindi perpekto pero ang pagmamahal ay lubus-lubos,

Na pilit lumipad kapantay ng mga ulap,

Pasalubong sa matatalim ngunit pinapangarap kong hangin,

Pilit kong hinahanap ang katapusan,

Hangga't sa wala na akong nagawa kundi himpapawiri'y sabayan.

Sa layo ng aking nilipad, bumalik akong muli,

Sa dami ng taong aking nakilala, bumalik akong muli,

Sa lahat ng lugar na aking napuntahan, bumalik akong muli,

Sa mga kakaibang karanasan, bumalik akong muli,

Sa kung asan ang tahanan,
Para tuluyan nang tumahan.

Tama na ang mga gabing itinulog kong may luha sa mga mata,

Tama na ang pagkukulong sa silid sa gitnang umaga,

Tama na ang paghahanap sa ibang tao ng aruga,

Tama na ang pagkwe-kwestyon sa sariling halaga,

At tama na ang paglalagay sa sarili sa mga lugar na para bang wala kang espasyo.

Ilang ulit na naalog at nahulog at nabugbog at nasunog pero sa tingin ko narating ko na yung tuktok.

Kaya kulang etong mga walang kwentang salitang kanina ko pa binibitawan para magpasalamat,

Sa lahat ng tao para sa lahat ng bagay na hinayaan niyo akong maranasan.

Hindi ko na kailangan malaman lahat ng kahulugan,

Hindi ko na kailangang maintindihan,

Wala na kong dapat gawin kung hindi hayaan ang mga paa ko kung saan man ako nito dalhin sa lansangan,

O aking pakpak sa himpapawirin na walang kasiguraduhan,

Basta eto parin ako, sa gitna ng mga tula at talatang aking nasimulan pero ayoko munang pangunahan kaya hindi ko muna ito bibigyan ng katapusan.

Makakarating din ako sa daungan,

Kung saan ang lahat ay pwede ko nang iwanan,

Pero ngayon kuntento ako sa aking nararamdaman,

Katotohanan man o kabalintunaan,

Kahit ano papaniwalaan,

Bahala na ang karagatan pagkat kalaunan paniguradong mundo pari'y ako'y kukumutan,

Ibubulong na lamang lahat sa aking unan,

Bahala na ang mga Bathalaan,

Hindi na ako manlalaban,

Sarili naman ang tutulungan,

Lahat na ay kakalimutan,

Hahayaan nang maulanan,

Hindi na pipiliin mahirapan,

Luha'y pupunasan,

Puso'y bubuksan,

At tatandaan,

Hindi pa ito ang katapusan.

Tangina